Het was maart 2019 en ik weet geeneens meer of het Facebook, Instagram of YouTube was waar ik de eerste trailer van de film ‘Ford vs Ferrari’ voorbij zag komen. Maar na het zien van de trailer wist ik meteen, die film moet ik zien! De herinnering aan de première van de ‘Need for Speed’ film in 2014 samen met een aantal TMCN-leden zat nog vers in mijn geheugen. Een Whatsappje binnen de familie zorgde ervoor, dat we TMCN benaderden of dit niet een leuk club-uitje zou kunnen zijn. En zo zaten wij met ongeveer 120 TMCN-leden op zaterdagavond 16 november in onze eigen bioscoopzaal in Utrecht. Met een drankje en een doos popcorn settelden wij ons in de bioscoopstoelen.
De film was helaas van titel veranderd naar Le Mans ’66, maar de strekking bleef dezelfde: nadat de overname van Ferrari door Ford in 1963 niet doorging, moest en zou Ford Ferrari op haar Europese thuisgrond verslaan. En wel in de belangrijkste race van allemaal: de 24 uur van Le Mans. De film begon met de successen van Carroll Shelby en Ken Miles eind jaren ’50 en begin jaren ‘60. Daarna begint de film pas echt, namelijk met het verhaal waar wij misschien wel het beste stukje racegeschiedenis ooit aan over hebben gehouden. Ferrari verkeert begin jaren ’60 in zwaar financieel weer en Ford wil populariteit winnen in Europa. Om deze populariteit te winnen, wil Ford gaan racen in Europa. En wat is er dan beter dan het best presterende merk met bijbehorend raceteam overnemen? Ford doet een bod op Ferrari, Enzo Ferrari gaat hier in eerste instantie mee akkoord en in 1963 reist een hele delegatie directieleden van Ford naar Maranello om de deal te tekenen. Dit lijkt goed te gaan, totdat blijkt dat Enzo Ferrari niet meer de volledige controle heeft over zijn raceteam. Enzo barst in woede uit, scheldt de Ford-directieleden de huid vol en vertrekt. Terug in Detroit reageert Henry Ford II furieus op het nieuws dat de overname niet doorgaat, na te horen hebben gekregen dat Enzo “he called you fat, sir”, over hem had gezegd, geeft Ford opdracht om een racewagen te ontwikkelen om Ferrari in haar Europese thuiswedstrijd te verslaan.
Om dit haast onmogelijke doel te bewerkstelligen wordt Carroll Shelby aan boord gehaald. Shelby heeft immers zelf eind jaren ‘50 voor Aston Martin als coureur de 24 uur van Le Mans gewonnen. Hij krijgt 90 dagen de tijd om een raceauto te bouwen – geld was geen probleem. Carroll Shelby benaderde een oude bekende: Ken Miles. Shelby weet dat Miles de aangewezen persoon is om hem te helpen bij het ontwikkelen van een raceauto. Miles verklaart Shelby voor gek, maar de twee gaan toch aan het werk. Op een uit Engeland overgevlogen chassis krijgt de raceauto zijn vorm en eigenschappen. De eerste GT40 is geboren.
Monteur en coureur Miles weet hoe hij de GT40 kan verbeteren en sneller kan laten rijden. We krijgen een kijkje in de keuken van de moeilijkheden waar Shelby en Miles tegenaan lopen tijdens de bouw van de raceauto en de testritten. Intussen lopen de spanningen tussen Ford en Carroll Shelby soms hoog op, maar met lef van Shelby komt hij heel ver. Miles weet precies wat er nodig is om de auto sneller en beter te maken. Het was dan ook voor hem teleurstellend, dat de communicatie-bobo’s van Ford hadden besloten, dat Miles in ’64 niet mee mocht racen in Le Mans. Ferrari won de race in dat jaar, maar Ford had met zijn GT40 de toon gezet en de snelste ronde gereden. Intussen had Miles’ zoontje het Le Mans circuit in detail getekend. Miles vertelt zijn zoon hoe de ideale lijn te rijden op dit circuit. Sneller en sneller, totdat de omgeving vervaagt en je één bent met de auto.
Shelby zorgt er na een verhitte discussie met Mr. Ford himself voor, dat Miles in 1966 wel mee mag naar Le Mans. Miles zou hiervoor wel de 24 uurs race in Daytona moeten winnen. Miles weet door in de laatste ronde naast de nummer 1 te komen en door een nipte voorspong en een fotofinish deze race te winnen. Dus, Miles mag mee naar Le Mans! Dan is het moment daar, 18 juni 1966, de start van de 24 uur van Le Mans. En niemand minder dan Henry Ford II himself heeft de eer om de vlag te mogen laten zakken en de race te starten. Wat volgt zijn de meest fantastische racebeelden denkbaar. Na een zware race liggen kort voor de finish de drie GT40’s op de plekken 1, 2 en 3. Ford’s marketing man Leo Beebe besluit hierop, dat het mooi zou zijn als alle drie de GT40’s tegelijkertijd over de finish te laten komen. Shelby deelt dit mee aan Miles (op dat moment op de eerste plaats in de race), maar vertelt hem erbij dat hij met de aanwijzing mag doen wat hij wil: opvolgen of juist negeren. Tijdens de laatste ronde besluit Miles iets tempo terug te nemen om zo de twee andere GT40 langszij te laten komen. De drie GT40’s komen dan ook tegelijk over de finish. Miles, Shelby en de rest van het team van Ford kunnen hun geluk niet op, na drie jaar is het eindelijk gelukt, Ferrari verslaan op haar thuisgrond in de 24 uur van Le Mans! De overwinning heeft voor Miles echter een bittere nasmaak, de GT40 die als tweede over de finish kwam, blijkt namelijk een langere afstand afgelegd te hebben omdat deze verder naar achter in het veld gestart is. Miles eindigt dus op de tweede plek.
Desondanks bouwen Shelby en Miles na deze geweldige overwinning verder aan de GT40. De raceauto kan nog beter en sneller. Helaas slaat het noodlot toe en verongelukt Miles tijdens het testen van de GT40. De film eindigt met Shelby die terugkeert naar het huis van Miles, om de moersleutel naar Miles’ zoon te brengen. Het is des te treuriger om te bedenken dat de man aan wie Ford deze fantastische overwinning te danken heeft, de andere overwinningen van Ford in Le mans in 1967, 1968 en 1969, niet meer mee heeft mogen maken.
We hebben genoten van de film met alle Ford enthousiasten. Dank aan het bestuur en met name Miranda voor het organiseren en mogelijk maken van deze leuke filmavond. Door: Thomas Grevenstuk